Wychowanie dziecka lub dzieci jest jednym z najtrudniejszych wyzwań w życiu. Każdy rodzic pragnie, aby jego dziecko było zdrowe, prawidłowo się rozwijało i po prostu, aby było szczęśliwe. Jednak w życiu są różne sytuacje i zarówno dzieci jak i dorośli muszą się z nimi zmierzyć. Przy wychowaniu dziecka trzeba mieć ogrom cierpliwości i wyrozumiałości dla siebie oraz bliskich. Jak zatem radzić sobie z bezsilnością, gdy dziecko nie słucha poleceń, płacze, jest rozdrażnione lub po prostu wpada w atak złości i paniki?

Nie ma jednej odpowiedzi na powyższe pytanie, ponieważ każde dziecko jest inne, każdy rodzic jest inny, ale najlepszym sposobem na unikanie krzyku i agresji w stosunku do dziecka jest znalezienie złotego środka w samym sobie.

Bardzo częstym zjawiskiem jest podniesiony ton lub krzyk w stronę dziecka, które jeszcze nie jest do końca świadome tego czy jego postępowanie jest słuszne czy nie. Oczywiście wraz z wiekiem świadomość ta powinna wzrastać i dziecko musi odróżniać dobre zachowanie od złego, ale jest to oczywiście wyuczone poprzez przykład jaki dają rodzice. Dziecko jest świetnym obserwatorem oraz naśladowcą, bardzo szybko zapamiętuje i wyłapuje różne wyrażenia rodziców oraz ich nawyki i zachowania, dlatego to on rodziców zależy w ogromnym stopniu to, jakie dziecko będzie w przyszłości.

Jeśli więc krzyk i podniesiony ton jest czymś ,, normalnym” w domu i tak porozumiewają się domownicy to dziecko oczywiście będzie reagowało w ten sam sposób jeśli będzie chciało coś uzyskać nie wiedząc czy jest to dobre czy nie. Reakcja rodzica krzykiem i poniesionym tonem nie będzie czymś nadzwyczajnym, dlatego też dziecko nie zareaguje lub będzie krzyczało jeszcze głośniej. Co to powoduje? Narastającą frustrację obu stron. Wtedy rodzic zapewne oskarży drugiego rodzica, będzie czuł wyczerpanie po całym dniu lub nazwie dziecko niegrzecznym i nieposłusznym.

W innej sytuacji kiedy rodzic próbując wytłumaczyć dziecku czego nie wolno robić lub, że jego zachowanie jest złe podnosi krzyk i denerwuje się dziecko może zareagować w ten sam sposób, ponieważ chce się obronić. Dzieci nie mają zahamowań tak jak dorośli, dlatego ważne jest, aby czasem pozwolić dziecku na popełnienie błędu i zobaczenie jakie są z tego konsekwencje. Oczywiście wszystko w ramach rozsądku. Nie mówimy oczywiście o sytuacjach kiedy dziecko krzywdzi inną osobę lub zagraża to jego zdrowiu. Chodzi o sytuacje kiedy dziecko na przykład nie chce jeść, ubrać się, rozleje wodę. Pozwól dziecku pomyśleć co się wydarzyło, wytłumacz co może się stać lub co może nie nastąpić jeśli czegoś nie zrobi. Zamiast krzyczeć na dziecko pozwól sobie i jemu ochłonąć i dopiero wtedy wytłumacz, pokaż jak można inaczej postąpić.

Mówi się, że krzyk w stosunku do dziecka jest bezsilnością rodziców. Bądźmy zatem wyrozumiali dla siebie i pociech. Stawajmy się silniejsi poprzez nie krzyk, a wyciszenie siebie i tłumaczenie dzieciom ich zachowania. Poznawajmy każdego dnia nasze dzieci i ich reakcje na świat zewnętrzny, a przede wszystkim kochajmy je i szanujmy ich uczucia.